Jak odnaleźć średniowieczny zamek?

  • Aktualności
Miasto z Wizją / 16.10.2020 / Komentarze
Nasi muzealnicy opowiadają, jak wyglądają poszukiwania wiekowych obiektów

Szczecineckie Muzeum Regionalne od kilku tygodni realizuje projekt dotyczący odkrywania i badania średniowiecznych siedzib rycerskich rozsianych po okolicy. Teraz muzealnicy opowiadają, jak wyglądają tego typu poszukiwania.

- Cieszymy się, że nasz projekt dotyczący średniowiecznych zamków ziemi szczecineckiej budzi tyle zainteresowania. Dzisiaj będziemy się starać odpowiedzieć Pani Katarzynie i Panu Arturowi, którzy pragną dowiedzieć się w jaki sposób poszukuje się takich obiektów. Krótki poradnik w tym temacie przygotował Andrzej Kuczkowski, jeden z archeologów realizujących projekt. Wskazówki te zostały przygotowane w oparciu o obiekt w Boborowie koło Bobolic, który jest jednym z najlepiej rozpoznanych zamków rycerskich Pomorza Środkowego.

Krok 1 – źródła pisane. Sumienne przeszukujemy średniowieczne dokumenty oraz kroniki. Szczególną uwagę zwracamy na określenia: łacińskie „castrum” oraz staroniemieckie „slossere”, oznaczające zamek (Źródło obrazka: Die Staatsverträge des Deutschen Ordens in Preußen im 15. Jahrhundert, t. I (1398-1437), oprac. E. Weise, Königsberg (Pr.), 1939, s. 104.)

 

Krok 2 – mapy. Z uwagą zapoznajemy się z jak najstarszymi mapami regionu. W wielu przypadkach bowiem obiekty, po których obecnie nie ma śladu jeszcze 100-150 lat temu były czytelne i zostały zaznaczone przez kartografów.
Źródło obrazka: mapa Urmesstichblatt z 1836 roku.

 

Krok 3 – literatura. Czytamy, czytamy i jeszcze raz czytamy…wszystko – od historii regionu, poprzez dzieje poszczególnych wsi, po dawne czasopisma naukowe i gazety. Poszukujemy w nich wzmianek o znaleziskach i badaniach wykopaliskowych prowadzonych na poszczególnych obiektach.
Źródło obrazka: Flemming, Die Burgen Pommerns, Baltische Studien, t. I, z. 1, 1832, s. 315.

 

Krok 4 – nowoczesne metody. Rozsiadamy się wygodnie przed komputerem i uważnie zapoznajemy się z powszechnie dostępnymi zdjęciami lotniczymi oraz zobrazowaniami rzeźby terenu wykonanymi za pomocą lotniczego skanowania terenu (ang. ALS). W ten sposób identyfikujemy formy terenowe, które swój kształt zawdzięczają ingerencji ludzkiej.
Źródło obrazka: geoportal.gov.pl

 

Krok 5 – weryfikacja terenowa, czyli to co archeolodzy lubią najbardziej. Czekamy na wczesną wiosnę lub późną jesień i nie zważając na temperaturę ruszamy w teren. Dopiero wówczas bowiem wśród drzew i krzewów widać dokładnie jak wygląda zidentyfikowany przez nas obiekt. Wtedy też możemy się naocznie przekonać czy nasze przypuszczenia się potwierdzają.
Fot. A. Kuczkowski