Tak wygląda nowy banknot 20 zł

Narodowy Bank Polski – rok po wprowadzeniu do obiegu kolekcjonerskiego banknotu polimerowego z wizerunkiem marszałka Józefa Piłsudskiego – prezentuje kolejny nowoczesny produkt z innowacyjnymi rozwiązaniami.

 

„Banknot upamiętniający 600. rocznicę urodzin Jana Długosza jest pierwszym polskim banknotem wydrukowanym na papierze umożliwia­jącym zastosowanie techniki grawero­wania laserowego oraz zawierającym kod dwu­wymiarowy typu 2D wykonany tą techniką. Zastosowanie kodu 2D jest rozwią­zaniem umożliwia­jącym natychmiastowe pozyskanie informacji o tematyce banknotu i jego zabezpieczeniach” – mówi Barbara Jaroszek, z-ca dyrektora Departamentu Emisyjno-Skarbcowego NBP.

 

Dzięki zastosowaniu kodu 2D, właściciel banknotu będzie mógł – za pomocą aplikacji na urządzeniu mobilnym – zalogować się do specjalnego serwisu internetowego dostępnego pod adresem dlugosz.nbp.pl, aby zapoznać się z zabezpieczeniami banknotu, parametrami technicznymi oraz z dodatkowymi informacjami na jego temat.

 

 

Banknot z wizerunkiem Jana Długosza zaprojektował Andrzej Heidrich. Nakład banknotu to 30 000 sztuk, a jego cena emisyjna wyniesie 72 złote. Sprzedaż banknotu będzie prowadzona w oddziałach okręgowych NBP oraz przez sklep internetowym „Kolekcjoner” www.kolekcjoner.nbp.pl.

 

Wszystkie monety i banknoty emitowane przez NBP są prawnym środkiem płatniczym w Polsce. Na zlecenie NBP banknoty wyprodukowała Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych.

 

Emisja monet i banknotów kolekcjonerskich jest okazją do upamiętniania ważnych historycznych rocznic i postaci, jak i do rozwijania zainteresowań polską kulturą, nauką i tradycją.

 

15 września 2015 roku Narodowy Bank Polski planuje wprowadzić do obiegu monety o nominale 500 zł, 50 zł z serii „Skarby Stanisława Augusta – Władysław Warneńczyk” oraz monetę o nominale 20 zł z serii „Historia Monety Polskiej – grosz Kazimierza Wielkiego”.

 

Jan Długosz herbu Wieniawa – był jednym z najwybitniejszych historyków średniowiecznych, dyplomatą królewskim, kanonikiem krakowskim. Najważniejszym jego dziełem są „Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego” (Annales, seu cronicae incliti Regni Poloniae) – opisane w dwunastu obszernych księgach dzieje Polski od legendarnych początków aż do 1480 r. Był także autorem kilku katalogów biskupów polskich, opisu herbów krzyżackich (Banderia Prutenorum), pierwszego polskiego herbarza (Insygnia seu clenodia Regni Poloniae), żywotów św. Stanisława i św. Kingi, traktatu historycznego o przyłączeniu Mazowsza do Korony (Articuli de incorporatione Masoviae), a także rejestru dóbr diecezji krakowskiej (Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis).

 

Urodził się w 1415 r. we wsi Brzeźnica, leżącej w ziemi sieradzkiej. Wywodził się ze średniozamożnej rodziny szlacheckiej. Początkowo uczył się w szkole parafialnej w Nowym Mieście Korczynie, a w 1428 r. zapisał się na studia na Uniwersytecie Krakowskim. Po trzech latach przerwał naukę i studiów nigdy nie ukończył. Od 1431 r. przebywał na dworze biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego, stając się z czasem jego najbardziej zaufanym współpracownikiem. Dzięki biskupowi uzyskiwał kolejne godności kościelne: był proboszczem w Kłobucku, kanonikiem katedralnym krakowskim, kantorem i kustoszem wiślickim oraz kanonikiem sandomierskim. W imieniu biskupa sprawował też poselstwa, m.in. przywiózł Oleśnickiemu, w 1450 r., kapelusz kardynalski od papieża.

 

Po śmierci Oleśnickiego Jan Długosz wspierał króla Kazimierza Jagiellończyka. W imieniu władcy sprawował liczne poselstwa dyplomatyczne, a od 1467 r. był wychowawcą synów królewskich. Pod koniec życia, w 1479 r., został mianowany arcybiskupem lwowskim. Godności tej jednak nie zdołał objąć. Zmarł w Krakowie 19 maja 1480 r. i został pochowany w katedrze wawelskiej. W 1880 r. szczątki Długosza przeniesiono do Krypty Zasłużonych w klasztorze Paulinów Na Skałce, którą sam ufundował.