Trzesiecko z "chemią". Jak długo jeszcze?

Wędkarze narzekają, że po każdym zabiegu aeracji mobilnej (prowadzi się go dwa-trzy razy w roku - dop. autora), polegającym na wsianiu w wodę jeziora Trzesiecko siarczanu żelaza, przez kilka dni ryby "głupieją" i absolutnie nie chcą brać. Nie brakuje też plotek, że ryby od nadmiaru chemii "schodzą" a dno Trzesiecka dosłownie usłane jest śniętymi ławicami. 

Czy wędkarze słusznie podnoszą problem? Czy rzeczywiście śladowe ilości siarczanu mają negatywny wpływ na intensywność żerowania ryb? Jak długo jeszcze potrwa "ulepszanie" wody naszego jeziora siarczanem żelaza? Takie m.in. pytania zadaliśmy profesorowi Stanisławowi Podsiadłowskiemu z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Profesor wspólnie ze swoim kolegą po fachu prof. Tomaszem Heese z Politechniki Koszalińskiej jest twórcą programu rewitalizacji jeziora Trzesiecko.

- Wcale nie wykluczam, że przyjdzie czas, gdy do Trzesiecka nie będziemy sypać siarczanu żelaza. Teraz podajemy go w ilości 5-7 kg na hektar jeziora - ujawnia "Miastu z Wizją" prof. Podsiadłowski.

- Wiem, że wędkarze narzekają. Ale oni narzekają nie dlatego, że my sypiemy, ale dlatego, że w Trzesiecku jest czysta woda. Jak jest czysta woda to nie ma sandacza. Czysta woda jest królestwem szczupaka.

Jak powiedział nam profesor, są w kraju jeziora, gdzie sypie się 2 tony siarczanu żelaza na hektar wody.

- Dlatego też pozostanę przy swoim zdaniu. Narzekania wędkarzy wiążą się z faktem, że sandacz lubi brudną wodę - podkreśla S. Podsiadłowski.

Naukowiec jeszcze raz zapewnił, że bierze pod uwagę rok, gdy Trzesiecko "nie dostanie chemii".

- Proszę jednak wziąć pod uwagę fakt, że podczas intensywnych opadów do jeziora Trzesiecko jednorazowo dostaje się 700-1000 kilogramów czystego fosforu - mówi prof. Podsiadłowski.

- Wówczas sprawa jest prosta. Albo my to strącimy albo będzie zakwit wody. Jak będzie zakwit, to wędkarze będą się cieszyć, bo będą mogli poławiać sandacza. Zapewniam wędkarzy, że siarczanu żelaza podajemy Trzesiecku w najmniejszych możliwych dawkach. Ten związek chemiczny występuje w naturze i niczemu nie szkodzi. Uspokajam również - aeracja nie wpływa negatywnie na życie i żerowanie ryb. No chyba, że ktoś wpadnie na pomysł by do Trzesiecka sypać dwie tonu siarczanu na hektar wody. Wówczas ryby rzeczywiście nie będą brały.

Prof. Podsiadłowski powiedział nam również, że woda w jeziorze Trzesiecko, mimo, że akwen ma pięć dopływów i odpływ rzeką Nizicą, nie ulega całkowitej wymianie.

Przypomnijmy: Decyzja o przeprowadzeniu procesu rekultywacji Trzesiecka zapadła w 2004 roku. Wówczas, o czym wielu już nie pamięta lub po prostu nie wie, stan naszego jeziora pogarszał się niemal z miesiąca na miesiąc.

Toczone od wielu, wielu lat do Trzesiecka zanieczyszczenia, nie tylko komunalne, doprowadziły do tego, że 30 proc. jego dna stało się beztlenowe, a Wojewódzka Inspekcja Ochrony Środowiska sklasyfikowała wodę w III i IV klasie lub wręcz - w niektórych częściach jeziora - pozaklasowo. Trzesiecko praktycznie nie nadawało się do kąpieli. Umierało.

Przyszedł ostateczny czas na podjęcie decyzji o ratowaniu "Perły Pomorza Zachodniego" (tak jeszcze w latach 70. ubiegłego stulecia Trzesiecko nazywali nie tylko mieszkańcy Szczecinka).

Katedra Biologii Środowiskowej Politechniki Koszalińskiej pod kierownictwem prof. dr hab. inż. Tomasza Heese wykonała opracowanie pt: „Ocena metod rekultywacji jeziora Trzesiecko w celu uzyskania pożądanego stanu stabilizacji". Najważniejsze wnioski dotyczyły: ograniczenia transportu substancji odżywczych do jeziora, poddania wód opadowych oczyszczeniu, prowadzenie prawidłowej gospodarki rybackiej oraz napowietrzania pulweryzacyjnego.

W 2005 roku prof. Heese wykonał kolejne opracowanie pn. „Wspomaganie procesów rekultywacji jeziora Trzesiecko aktywnymi formami gospodarki rybacko - wędkarskiej".

Od opracowań do czynów niedaleka droga. Dlatego też jeszcze w tym roku przeprowadzono na jeziorze dwa zabiegł aeracji mobilnej oraz ustawiono na głęboczkach dwa stacjonarne aeratory pulweryzacyjne. Prace wykonała firma "Aerator" z Poznania pod kierunkiem prof. dr hab. Stanisława Podsiadłowskiego. Dodatkowo, zgodnie z zaleceniami prof. Heese przeprowadzono na Trzesiecku odłowy kontrolne oraz zarybiono akwen.

Proces trwa do dziś.

Tekst i foto: Sławomir Włodarczyk